سخنی با خوانندگان
  بررسی زبانشناختی و علمی یک زبان، تنها گردآوری واژگان آن زبان نیست. هر زبانی از سه دستگاه و نظام آوایی، واژگانی و دستوری برخوردار است. برای توصیف زبان باید هریک از این دستگاه به طور دقیق بررسی و جستجو شوند که مستلزم مطالعه، دقت، شکیبایی پرسش و پاسخ و صرف وقت و کوشش است.برای یک کار علمی، باید از ابزار علمی نیز بهره برد. در زبانشناسی برای نوشتن تلفظ آمالها و واژه ها از خط آوانگار بین المللی (International Phonetic Alphabet) استفاده می کنند. ویژگی این خط این است که هر کس در سراسر دنیا که سواد متوسطی داشته باشد، می تواند با مراجعه به راهنمای نشانه ها، تلفظ درست و دقیق واژه را بیابد و یا حتی ادا کند. با این حال در این کتاب، برای آسان و راحتی کسانی که در نظر ایشان، خط آوانگار سخت می نماید، از خط فارسی نیز برای نوشتن تلفظ واژه ها استفاده شده است. همچنین از نوشتن همخوان چاکنایی در آغاز واژه هایی که با واکه شروع می شوند، خودداری شده است.شاید بتوان گفت در همه زبان ها و گویشها، میان نسل کنونی و نسل های پیشین تفاوت هایی هرچند جزیی در تلفظ واژگان و ساختار جمله بندی وجود دارد. امروزه با همگانی شدن آموزش و تحصیلات علوم در مدرسه و دانشگاه، افزایش سهولت و آسانی رفت و آمد، وجود رسانه های گروهی مانند رادیو، تلویزیون، ماهواره، اینترنت، روزنامه و مجلات، بر روند تغییر و دگرگونی شتاب بسیاری داده است. در این کتاب، زبان و گفتار پیشینیان و افراد کهنسال مورد مطالعه و جستجو بوده است.زبان ها و گویش های ایرانی از یک اصل و ریشه هستند. همه این زبان ها و گویش های ایرانی، گونه هایی از یک زبان مادر و کهن است. بنابراین شباهت و همسانی های واژگانی، صرفی و نحوی میان آنها امری طبیعی است. اما نکته مهمی که بدان پرداخته نشده و مورد بی توجهی قرار گرفته و متاسفانه گویشوران برخی گویش ها و زبان ها را دچار شبهه، گمان و کژتابی کرده است، این است که زبان و گویش خود را با فارسی تهرانی مقایسه کرده اند. حال آنکه زبان فارسی نیز گویش ها و لهجه های بسیاری دارد که آنها نیز در معرض کاهش دگرگونی و یا نابودی است. افزون بر این، زبان فارسی نوشتاری در طی سده ها تغییر بسیاری یافته است. با بررسی و مطالعه گویش ها و زبان های ایرانی، همسانی و شباهت های واژگانی و ساختاری بسیاری را در متون ادبی و کلاسیک فارسی و گویش ها و زبانهای ایرانی می توان یافت. گرچه در فارسی رسمی نوشتاری یا گفتاری، واژه های ناب فارسی کمتر استفاده می شود، خوشبختانه بسیاری از واژه های ناب در گویش ها و زبان های ایرانی حفظ شده اند. از این رو، در گویش گله داری نیز واژه های اصیل فارسی نگاه داشته شده است و همچنان کاربرد دارد. کتاب گویش گله داری دارای دو واژه نامه الفبایی و موضوعی است. در واژه نامه موضوعی سعی شده است واژه ها بر اساس عنوان و وابسته های آن دسته بندی شوند. بی گمان واژه هایی یافت می شوند که می توان با موضوع ها و عناوین دیگر نیز طبقه بندی کرد که تنها یکی از آنها مورد نظر بوده است. افزون بر این، کوشیده شده است واژه هایی نوشته شوند که با معادل آنها در زبان فارسی رسمی، تفاوت آوایی، واژگانی یا معنایی دارند. همچنین برای نمونه و آشنایی خواننده با ساختارهای فعلی در گویش گله داری، دو فعل «رفتن» و «گفتن» در همه زمان ها صرف شده است و از دیگر افعال نیز بیشتر در دو ساخت اول شخص مفرد و سوم شخص مفرد استفاده شده است.
شوربختانه در این مرز و بوم، پشتیبانی و حمایت کارساز از سوی دولت به پژوهشگران مستقل نمی شود. و از همه بدتر و زشت تر، عدم نظارت بر مقاله ها، پایان نامه ها و کتاب هاست موارد اندکی نبوده است که دانشجویان همه یا بخش هایی از کار دانشگاهی خود را از تحقیق و پژوهش دیگران کپی برداری کرده اند و یا اساتید پشت میزنشین در مراکز امو پژوهشی، بدون زحمت سفر به شهر یا روستایی، مبادرت به نوشتن کتاب و مقاله و ارائه داده های گویشی کرده اند. استفاده از چارچوب و الگوی کار دیگران، چه از نظر فرم و محتوا بدون ذکر نام که دیگر امری رایج گشته است. در مواردی هم حتی  از زبانشنا سان فرنگی که تنشان به تن دانشجویان میهنی خورده، میل و اصرار وافر دارند که خود را در پژوهش در زبان و گویشی خاص بنمایانند بی آنکه پرسشی، سوالی از صاحب اثر و گفت و گویی با نویسندگان پیشین کرده باشند. به گفته شیخ ابوسعید ابوالخیر، (آن پشه تویی، ما هیچ نیستیم، و ما خود در این میان نیستیم) (اسرارالتوحید). بی گمان خطاهایی در نوشتار صورت گرفته است و با واژه ها و نکته هایی نوشته نشده است. آن عزیزانی که می خواهند در این دو مورد ارتباط برقرار کنند و نقص و کاستی های احتمالی برطرف شود، می توانند از طریق این رایانامه nezamemadi2000@ gmail . comبا این جانب مکاتبه کنند. نکته ای را نیز باید به عرض برسانم که پاره ای از اصطلاحات و ضرب المثل های گویش گله داری را تا آنجا که شنیده ام و گویشوران گفته اند، در این کتاب آورده شده است. اما برای گردآوری همه مثلها، زبانزدها و اصطلاحات عامیانه نیاز به تحقیقی جداگانه و جامع تر دارد که اگر توان، فرصت و انگیزه ای بود، با علاقه مندان این موضوع همکاری می نمایم.

سپاس و قدردانی
  
در پایان از همه کسانی که در حد توان، همت و علاقه ی خود مرا در این پژوهش یاری کرده اند، سپاسگزاری می کنم. از نامبردگان زیر، تشکر ویژه ای دارم. متاسفانه تنی چند از ایشان رخت از این جهان بربسته اند. خدایشان بیامرزاد و روانشان شاد باد؛ احمد ابراهیمی، علی ابراهیمی، عبدالوهاب اسدی، مجید احمدی، فرج اله برومند، محمود حسینی (اسفندیاری)، عباس حقیقی، جعفر خالق پناه، خلیل راه پیما، قاسم راهپیما، خلیل سالکی، مسعود شافعی، احمد صادقی، علی صمدی، محمدرفیع طاهری، محمد طاهر طاهری، سید علی علویان، احمد فرزانه، عبدالمجید قاسمیان، فرید قنبری، علی فتحی، علی فتحی لقمان، علی محمدی، محمد محمودی تبار، علی مقدم، محمدمهدی نوری، محمدنور نوری، اکبر اکبری، علی نعیمی، محمود هرجی زاده.
ای بسا هندو و ترک همزبان
ای بسا دو ترک چون بیگانگان
 پس زبان محرمی خود دیگرست
 همدلی از همزبانی بهتر است
(مولوی)